Los Crancs

Dins aquela fin de tantossada grisa, la vièlha Pascalina camina sola a la plaja tot lo long de l’estanh.
Siloeta prima tota drecha, longaruda e rigida coma un ciprès dins la garriga, tota negra tanben dels pès fins a la punta que li amaga sos peus, tota muda dins sas pensadas, tota solitara dins son dòl…

L’òme sortit de l’estanh : Jaumet Demèsa. Autor de libres en occitan per los enfants mas pas solament. Ie devèm Los Crancs (IEO Lengadòc, 2016) ; Lo mistèri de Creissèls (La Poesia, Montpelhièr, 2012) ; L’òme sortit de la mar (IEO Lengadòc, reed.2010, 1999) ; Lo gojat que parla a las bèstias (IEO, 2003) ; Los raubaires de Taur (La Poesia, Montpelhièr, 2003) ; La salvatgina (Onorina, Mèsa – La Poesia, Montpelhièr, 2002).

Ancian president dau Cercle Occitan lo Buòu de Mèsa, sòci de l’IEO. Cantoral e responsable dels rescontres de la cançon occitana a Mèsa.