Visca lo Sénher President !

Vaquí una França trebolada fins a sas tripas. La Libertat, l’Egalitat e la Fraternitat menaçadas a mòrt pel patés immonde d’un president destorbat. L’extrèma drecha sauvarà la nòstra Republica benaimada ? O la tolerància, l’inclusion e la decéncia umana prevalràn ?
La batalha es aspra ! E los enjòcs son pas jamai estats tan nauts. Se pèrd, lo president serà fòrabandit, pas mai qu’un vièlh raconte de jornal, abandonat per la Primièra Dòna, e quitament per sa doça pichona chihuahua. Qu’i poiriá aver de pièger ?
Tot comença un matin ensolelhat. Dins lo palais de l’Elisèu, lo nòstre Sénher President se desrevelha d’un long sòm, tan long coma Ròse...

Una faula risolièira en pròsa amb coma principi primièr, LA bona idèia - saique aquela que cercàvem dempuòi de luscres-  lebre fabulosa que corrís dins las colissas d'un poder que se seriá ben passat d'aquò. Lo tot illustrat per de botiòlas umoristicas -dessenhs de l'autor- que venon ponctuar lo raconte e daissar polsar lo legeire entre doas pèls de rire.

Marc Rossèl  Ensajar de dire (ensaja qu’ensajaràs) qual es Marc Rossèl e quitament çò qu’es, sèm pas segurs d’i capitar. Es un nom vertadièr ? Podèm creire qu’un ibrid anglés, catalan e occitan siá aparegut, coma per encantament, fa cinc ans e aja començat de contribuir de faiçon aleatòria a la resisténcia culturala occitana ?
Pretend èsser nascut dins la doça Albion, aver estudiat la filosofia e obtengut un màster en informatica. Daissa entendre qu’a trabalhat entre autres a la Banca d’Anglatèrra e a las Nacions Unidas a Roma, ont escriguèt son primièr libre, curiosament, en catalan. Enfin, es çò que ditz.
Un jorn, l’ai crosat per carrièra, mas es passat lis davant ieu. Deviá pensar a son roman inacabat, lo paure!