Papieròt Menerbés

L’actualitat nos en apren de bèlas cada jorn (e, de còps, la nuèit) :

Buralista : probable que foguèt un brave mestièr. Veire passar tot lo vilatge o tot lo barri per crompar lo jornal e escambiar novèlas del canton.

• Un còp, dos còps, tres còps : disiá qu’èra pas gaire ! Un còp, dos còps, tres còps : disiá qu’èra pas pro ! E quand ne sèm a 28 CÒPs, de qué nos demòra de dire ?

Serà aicí question de dos libres recentament pareguts e que pòdon semblar a priori plan diferents. Çò que los unís es lo costat de compilacion e tanben los rapòrts, ièr coma ara, dels escrivans d’Òc amb las realitats de la vida vidanta.

Perseguissèm nòstre estudi etnologic e prospectiu sus la quina amb unas remarcas de bon sens

Quand siás occitanista, arriba un còp o l’autre (e pas pro sovent) de se trapar en preséncia d’una bona novèla. Aquò advenguèt a punta d’alba aqueste dimenge passat 19 de novembre quand, dins l’editorial de l’edicion quotidiana del Jornalet, lo Ferriòl Macip anoncièt que la publicacion marcariá pas de pausa

Lo Papeta Nonanta susvelha e comenta lo debanament de la quina

Es tornat lo temps ivernal de las quinas ! Bon, se pòt gaire ganhar polalhas ara, que los lòts son remplaçats per bons de crompa : çò que fa que pòdes faire plan mens lo fièr o la fièra a la fin de la partida amb ta recompensa d’aver plan pausat los grans de milh (excusas : las pèças de plastic) sus las bonas casas.

Soi anat véser lo film recent del Ken Loach que presentèt ongan al Festenal de Canas : Old Oak (Lo Garric vièlh). Lo realizator anglés se sasís de questions istoricas e socialas per proposar racontes que cordura regularament de fial roge, amb l’esper fòrt qu’un jorn los damnats de la Tèrra ganharàn.

La virada del Francís Fourcou per presentar lo film sus Un pont a l’ensús de la Mar granda, coma la sortida del film de Martin Scorcese ( Còr-de-Cese ?) Killers of the Flower Moon nos torna pausar la question del ligams, de las representacions e de las relacions que podèm aver coma occitans amb lo monde indian.