Villàs de femnas

12,00

En Menerbés, per las vinhas, los cabanòts servissián, e benlèu encara, per recaptar los espleches, abrigar de l'auratge vendemiaires e vendemiairas, aculhir las amors bartassièras qu'i venián e, quau sap, venon totjorn, nisar d'amagat.
La particularitat d'aquestes granjòts e autres masets es que pòrtan de pichons noms femenins : Carmen, Liseta, Annà... Entau s'aparentan a de villàs de vila batejadas dau mème biais.
Miquèl Decòr a causit d'evocar lo destin tragic o malaürós d'unas femnas e filhas presas dins la chavana de la guèrra, victimas de degalhs collateraus.
Aquestes tèxtes fan resson e son lo pendent umil – rapòrt a la situacion de las femnas de l'epòca – a Agost de guèrra publicat en 2007 dins la colleccion A Tots de l'IEO. I trobam la mèma ambicion de l'autor de rendre justícia a d'èssers simples sovent moguts per l'amor.
Aquesta publicacion, fisada per Miquèl Decòr a l'IEO-Erau, l'autor l'aurà pas vista espelir, que se n'anèt dins l'annada. Grand gaug que n'auriá agut...

Nascut a Bisan de Menerbés en 1949, Miquèl Decòr lai grandiguèt, dins una família obrièra. Sa lenga es la de l’ostau. A Besièrs, siaguèt escolan d’Ives Roqueta que li donèt lo gost e l’enveja de la poesia. A la facultat de las Letras de Montpelhièr, encontrèt l’occitanisme amb Carles Camprós e Robèrt Lafont. Entau aparten a la generacion 68 de la poesia occitana.
Las trempas, las se ganhèt en fasent de professor de francés e d’occitan. Passèt doas annadas au Marròc coma cooperant. Visquèt puòi longtemps en Menerbés abans de se retirar a Sant Joan de Gardonenca.
Jamai renoncièt pas a l’activisme culturau e linguistic, escriguent de lònga. La fin de sa vida, la passèt en endura, luchant contra un/de cancre/s. E pasmens, demorèt duscas dins los darrièrs escriches, un òme de desir, de vida, d’amor(s), de lenga. Se’n anèt en mai de 2021.

En stock

UGS : villas-femnas Catégorie : Étiquettes : , , , , ,

Informations complémentaires

Dimensions 15 × 21 cm
Paginas

80

Autor

Lenga

Dialècte

Edicion

,

Parucion