La guinhada de l’IEO d’Erau

Diga ! La paura ma Tanta Nina totjorn o disiá aquò, pecaidoneta : « coma lo lièch faràs, lo traparàs… »

Diga ! La pòrta de la botiga rasclèt lo ponde dins un brug insofrible que pauròta dempuòi que li davalèrem lo ridèu de fèrre dessús es demorada un pauqueton imbecila. Lo solelh, que d’aquela ora tresplombava lo vièlh Besièrs, estirèt l’ombra longinèla que me venguèt potonejar los pès, afairat qu’ère au burèu a negrejar quauque papafard.

Diga ! De mancar pas : « Collècta de sang atipica a la Ciutat internacionala de la lenga francesa de Villers-Côtteret ». (sic)

« Avèm de coronas de flors,
Per las oras de las dolors
Las rivalizar i a pas mècha !
Nòstre assortiment es tant bèl,
Qu’en lo vegent vos baila enveja
De barrar l’uòlh un pauc pus lèu. »

Diga ! Amb los de Juvinhac Occitan devèm faire una intervencion dins l’escòla de la vilòta per ensajar d’i faire dintrar çò que ne deuriá logicament sortir : de bona lenga nòstra.

Diga ! Siái pas acostumat de dire de mal a l’avança mas aquí francament ma lenga de pelha me prusís. Avètz vista la composicion dau govèrn que nos farguèt lo primièr de la classa ?

Diga ! Cranes escotaires (legeires), sètz encara aquí ? Me ne vesètz rassegurat tot plen, que me quissonère per vautres, me calcinère, me rosiguère, me mangère la sang… tot lo Sant-Clame de las fèstas.

Diga ! Sètz debonorièrs o colcatards ? Segon un estudi tot çò que i a de mai seriós vòstre relòtge biologic vos pòt dire se vòstra rèire-rèire-mameta rança omo-sapiens se daissèt menar dins un bartàs per far un enfant de garrolha amb un òme de neandertal.