Se barrutlant dins las carrièras de las vilas e dels vilatges del Miègjorn, los estrangièrs pòdon estre suspreses de veire, levant los uòlhs, de placas als noms gravats dins une lenga desconeguda d’eles. Mas se son un pauc curioses, i veiràn lèu la revirada del nom francés. De còps es un nom ancian qu’apareis.
Dins aqueste periòd d’austeritat e de sobrietat, es bon d’inspectar mantun còp son frigò, de fes que i auriá quicòm de consumir lèu lèu.
Dins aquel periòd ont òm nos parla de longa de guèrra coma s’òm nos i voliá preparar, arriba que de sovenirs ancians tornèsson montar al cap.
Revirada d’un conte de Joan- Pèire CHABROL, tirat de son libre « Contes d’un autre temps »
Aquel jorn, lo Vincenç se levèt los uòlhs encara trebolats de sòm, e semblava venir d’un autre Monde.
Qual va plorar l’annada 2022 ? Aquela es encara emprenhada de la pandemia del COVID 19 e de la guèrra en UCRAÏNA amb son cortègi de mòrts e sas consequéncias economicas.
La joina mameta aviá 60 ans. Èra un plaser de la veire s’ocupar de sos felens quand sos enfants li demandavan. Es aquò que dison los sieus.
En barrutlant dins una carrièra umida, siagatz pas suspreses de crosar una babaròta arnescada coma un cosmonauta.
Quand un joine s’es mes dins lo cap d’anar quèrre l’aventura a l’Estrangièr, i a pas grand causa de far per lo reténer. Alara çò melhor es d’acompanhar son projècte. Aquò pòt anar amb qualques conselhs pas tròp peremptòris, per l’assadolar pas coma dison.
En primièr, un mot cortet sus una de las originas qu’òm li prèsta. La que m’agrada lo mai es la de « MONT PUELLARUM », montanha de las joventas. Aquelas avián la reputacion, (totjorn verificada) d’aver « las mai bèlas filhas del realme de FRANÇA. Obrièras e quadras sont las qu’an las melhoras portaduras de tèsta ».