La gèsta dau Montamametas

La Gèsta dau Montamametas es tot primièr un blòg sus l’internet que s’empeguèt una nòta de las bonas en segonda annada de licéncia, de cronicas difusadas un temps sus ràdio Lengadòc Montpelhièr.(95.4) Dempuòi 2012 es tanben una bilheta trimestriala dins lo Canta-Grelh revista famosa dau Grelh Roergàs per benlèu dire lo mond descabestrat que i vivèm d’un biais galòi e risolièr, « una bilheta dau biais d’un dessenh de premsa, un liuç que vos ven petar dins l’uèlh », dins l’èime clapassièr dels davancièrs de la Campana de Magalouna evidentament.

Lo Montamametas – Orientau dau Lengadòc, escotaire naturau d’una lenga qu’èra a mand de s’escondre luònh de la vida vidanta, l’anère quèrre ont s’amagava : de la plaça dau vilatge a la cava cooperativa, dels corses de l’escòla vièlha dau Paratge a la fac, promocion « botifarras ». Memòri sus La Campana de Magalouna. Montamametas dins la vida vidanta per faire bolhir una topina magrostina (topina or not topina ? Aquò’s aquò la question !), m’entache de portar aquela lenga un pauc d’en pertot ont barrutle tant coma amb los amics de la Roquetia -lo país que Max Roqueta i fasiá de doctor- o au dintre de l’IEO. E rau ! Aime la Santa Verge, lo vin d’aquí, la filosofia dau maset e la galejada clapassièira. Enamorat de garriga e de Verd Paradís.