Diga ! A la bèla maire n’i arribèt una, passat ièr. Figuratz-vos que volguèt préner rendètz-vos amb son osteopata, una dròlla geniala que d’una gibossa vièlha e cruchida te ne fa, en doas sesilhas, una polideta mameta de las sèts beutats, regda e botonada, drecha coma lo paissèl de castanhièr novèl que metes au malhòl.
Diga ! Dins aquela França dau sègle XXI se ne passa totjorn de maduras. N’i a qu’an d’idèias a cochar defòra. Aquí la darrièira de la setmana passada : lo cònsol de Pantin, per promòure l’egalitat femna-òme, feminiza lo nom de sa vila per un an -pas mai cau pas galejar !- e fa de Pantin, Pantine !
Diga ! Vegèrem a la fin de l’an l’espelisson dau diccionari ortografic novèl de l’amiga Josiana, causa excellentissima per la nòstra lenga encara que l’ase que siái planga que nòstres lingüistas s’endevengan pas entre eles, un còp per totes, per la pausar a de bon aquela ortografia cambiadissa de còps segon las escòlas…
Diga ! Lo mond es plen de cercaires que cèrcan, mas de còps nos podèm demandar perqué ? Enfin, dins la mesura qu’an cercat d’annadas a de reng, que fan de comunicacions dins de collòquis per presentar au vulgus que sèm la frucha de son trabalh …/…
Bolega ! Monta-lo ! Vai lo quèrre ! « Quatre vint un ! Mameta caga, vai i téner lo lum ! ». Aquí paraula d’enquantaire dau lòto que pòt tornar d’actualitat dins pas gaire : las copaduras d’electricitat son anonciadas per deman.
Diga ! D’unes ben pensaires, lo mond n’es comol, nos dison ara que devèm pas pus emplegar lo mot negre. Aquí sèm plan embarrassats, nautres occitans, un còp de mai daissats de caire per lo progès.
Diga ! D’unes per s’encogorlar pas a l’americana en mendicant bonbons -e de còps, au vilatge, plombs de caça o sal gròssa- ressuscitan Martror una fèsta vièlha coma l’an pebre e se sarran antau de las originas de la Totsants dels catolics que volián defugir a tot pèrdre.
Diga ! Vos escrive dau futur. Vos escrive dau futur que, amb Arnavielle, refuse que siague un prefècte de París -o de Brussèlas- que me règle l’ora de la mòstra. E doncas cambière pas l’ora de la mieuna l’autre dimenge, e veja-me aquí dins vòstre avenidor !
Diga ! Me diretz qu’aquò son pas mos afars, mas enfin, abans que de butar mai avant lo prètzfach -me portariá solaç, que me rosigue per vautres- de saupre « s’avètz mes a jorn vòstre compte formacion » o s’avètz capitat de penetrar Amelia, mercé lo texton que vos an mandat ?
Per uòi una Guinhada pareguda dins lo Diari de julhet.
« A jòc ! » antau la paraula de l’engatjament au tambornet mostrant ben qu’èra pas mai dins l’esperit de sos creators qu’un jòc, rencontres mai o mens amistoses entre vilatges vesins. Mas s’anatz sus lo site de la liga de tambornet vos parlan ara d’espòrt.